Moeder Jopie heeft zich voorgenomen om niet dood te gaan. Dochter Minou heeft beloofd haar daarbij te helpen, ze weet alleen niet meer wanneer.
Deze zoektocht voert Minou terug naar het punt waarop ze de belofte heeft gedaan. Wat zijn de consequenties van moeders ongebreidelde levenslust voor haar eigen overtuiging?
Ondertussen danst en leert Jopie haar de rituelen van levensdrift. Begin de dag met lege darmen. Met volle darmen kun je niet denken.
Zorg tenminste voor één levende plant. En zing iedere dag voor iemand die je bent vergeten.
Vrolijk zwierend richting eeuwigheid geven moeder en dochter een energiek beeld van een
omgekeerde euthanasie, als broodnodig tegengeluid bij het maatschappelijke debat over ouderen.
Een ontroerende en optimistische voorstelling die de mogelijkheid heeft uit te monden in een levensverlengende dansavond voor iedereen.